Vrouwendag, 8 maart, een bijzondere dag, want gelijkheid voor man en vrouw is er nog steeds niet. Dat zit in grote dingen: zoals literaire prijzen voor vrouwelijke schrijvers of gelijk betaald worden in de topsport, maar ook in kleine dingen zoals dezelfde spelletjes mogen spelen…. Mw. L aan het woord..
Mevrouw L. zit in alle rust in een hoek van de huiskamer dicht bij het keukenblok. Paula mag bij haar aanschuiven. Ze komen te praten over speelgoed. Kréég mevrouw L eigenlijk wel speelgoed? Want het waren arme tijden, toen zij kind was…..maar haar ouders zorgden ervoor…..
Mevrouw L.: “Je kreeg iets van ze. En dat was leuk. Altijd met je verjaardag een pop. Ja, ’t gaat altijd goed.
Want dat was er in eerste instantie niet, dan was je niet jarig. Je hield er rekening mee. En een springtouw. Daar mocht je mee spelen. Eerst je dingen doen – en dan spelen. En daar zong je bij:
Ik ben zo blij, zo blij,
dat mijn neus van voren zit en niet opzij.
En dan deed je alles met elkaar. Met een versje erbij. We hadden iets aparts van onszelf. En met die meisjes deden we hetzelfde, en dat was leuk. Omdat we in eerste instantie niks met jongens deden. Naderhand deden we dat wel. We mochten alles wat de jongens deden. We deden dezelfde spelletjes. We mochten hard lopen ……
Wij doen hetzelfde als de jongens. Je doet het gauw graag weg. We wilden hetzelfde doen. Dat was iets voor de meisjes ook. Want ze moesten zingen. En we gingen zingen. We werden helemaal goed gebracht. En dat is het! De meisjes en de jongens zijn gelijk. En dat vind ik goed! Dat je kan doen en laten wat je wil.
Zo hoort het ook, maar ja, dat weet je in het begin niet. Eerst de jongens. En dan mocht jij pas. Maar nu weten we het!
Dat is heel leuk: dat ze hetzelfde mogen doen!”
Zij zingen ‘Zeg ken jij de mosselman’. Het couplet ‘Samen kennen wij de mosselman’ herhalend:
“Dat is mooi, kunnen we het zelf doen. Wij zijn ook hetzelfde – we doen toch dezelfde dingen ook! Zo hoort het ook. Ja. Heel leuk!”