Tweede Juweeltje over Oekraïne
Berichten over de vuile Russische oorlog in Oekraïne dringen ook tot in het verpleeghuis door. Sommige bewoners worden er diep door geraakt, volgen het nieuws op de TV, lezen erover in de krant. Zoals de heer R. Tijdens het Belevingsconcert zitten we met een grote kring bewoners in de huiskamer. Met het slotlied zingen we de bewoners een aloude Ierse pelgrimszegen toe. Dit lied wekt bij de heer R. diep verdriet. En tegelijkertijd gevoelens van hoop. Zoals ook bij de bewoonster die recht tegenover hem in de kring zit en die zijn woorden aandachtig aanhoort………..
De heer R., ontroerd en met de tranen in zijn ogen: “Ik vind het zo’n mooi gedicht voor Poetin. Daar heb ik een hele tijd over gedacht.
Die Poetin…..als ik Poetin was, dan zou ik niet meer in Rusland willen werken. Dan zou ik liever in Oekraïne willen werken.
Poetin is een verschrikkelijk iemand, die heel veel lijken op zijn pad heeft.”
= Maar misschien dat zo’n mooi lied hem zou kunnen veranderen? =
Mevrouw M.: “Vast. Ja. Toch?”
Slotlied: Irish Blessing
Laat de weg, je begroeten,
En de wind, je steunen in je rug.
Moge zonneschijn je steeds verwarmen,
Regen rustig vallen op je pad.
Tot ons weerzien, laat de liefde
Jou omhullen waar je gaat.