Voor de Dag van de Verpleging heeft elke medewerker een tegeltje met wijsheid gekregen. Tijdens de ontmoetingsgroep bespreken we er twee: ‘Kleine stapjes zijn ook stapjes’ en ‘Als je gelooft in mogelijkheden zul je zien dat ze er zijn.’
Eline laat de tegel met de uitspraak: ‘Kleine stapjes zijn ook stapjes’ aan mw. V. zien. Houdt mw. V. van wandelen?
Mw. V. knikt: “Dat je in beweging bent. Dat je vooruit komt.”
Mw. M. zit in een rolstoel, hoe ervaart zij de tegelwijsheid?
Mw. M.: Dat ik kan praten! Dat vind ik belangrijker dan een rolstoel.
Eline en Irene knikken en zijn onder de indruk van die wijsheid. Mw. S. knikt mw. M. met een glimlach toe
Mw. S.: “Mooi dat ieder z’n beperking op een andere manier ervaart, of oplost. Praten met je handen en lachen met een ander.”
Mw. S. kijkt naar de tegel en leest hem nog een keer voor: “Kleine stapjes zijn ook stapjes. Oh, dan gaat dat kleine er weer af!”
Irene laat Mw. S. de andere tegel ‘Als je gelooft in mogelijkheden zul je zien dat ze er zijn.’ zien.
Mw. S.: “Hij staat op de duikplank, hij ziet dat de mogelijkheid er is, maar nou moet ie het nog doen. Ik denk wel dat ie het weet. Ook doet, want er staan nog meer mensen te kijken.”
Zou dat helpen denkt u?
Mw. S. knikt: “Nou, ik denk het wel ja!”
Mw. S. leest de andere tegel nog een keer voor: “Kleine stapjes zijn ook slapjes.” Ze begint te lachen en kijkt naar Storm.
Mw. S.: “Kleine stapjes hebben grote oren!”
Wat vind mw. M. van de spreuken?
Mw. M. daadkrachtig: “Ik geloof er niet in!”
Dat begrijpen we, niet iedereen houdt van tegelwijsheden, Vind mw. M. spreuken en gezegden wel leuk?
Mw. M. knikt: “Ja, dat wel.”