Nog een prachtig Sinterklaas Juweeltje.
Sinterklaas “blijft altijd bij je hangen”, vertellen de bewoners. De Sinterklaasliedjes worden ontroerd en glimlachend meegezongen, de Sinterklaastijd roept warme en koesterende herinneringen naar boven. Geld voor mooie dingen was er niet. Maar wat wás je blij met dat ene kleine cadeautje dat je kreeg. Want daar zat zoveel ouder-liefde in, vertelt mevrouw D:
“Ja, cadeautjes kreeg ik wel. Dat deden mijn ouders zelf voor me. Wat ze goed vonden. Ik was heel jong nog dat ik die dingen kreeg. En dan was ik hartstikke blij. Want we kregen niet zoveel. We hadden bijna geen geld, het was net na de oorlog, dus er was haast niets. Een snoepje kreeg je – en dan was je hartstikke blij. Er was niks. En er was ook geen geld. Ook geen trui of een broek, want er was geen geld. Je was blij als je iets had. Dat blijft bij je hangen.
We hadden niks. We wilden snoep hebben! (Lachend:) Ze willen lekkere snoep hebben. En dan: doei! Er was niks. Nee, ook op school niet. Dan moest het hele schoolplein iets hebben. En dat kon niet!
We waren nooit verwend geweest. We kregen een heel klein cadeautje. Er was geen geld ook. En ook niet van die mooie dingen.
Totdat ze eroverheen zijn. En dan gingen ze aan hun ouders iets geven. Want toen geloofden we er niet meer in, dus toen gingen we elkaar iets geven.
Leuk was die tijd. Bibberig was je niet. Maar (lachend) je dacht wel: als ze maar niet bij mij komen, als ze mij maar langs lopen.
Toen hadden die ouders het hartstikke moeilijk. Want er was niks. We hadden niets. En ze deden er toch iets mee. Dat vond ik leuk. Dat was leuk.
Het blijft er toch altijd in, van Sinterklaas.”