Tijdens de ontmoetingsgroepen en de muziektherapie nemen we, als het lukt en altijd met toestemming, de vele liederen op die worden gezongen. Op deze manier bewaren we de muzikale geschiedenis van mensen (met dementie) in het verpleeghuis. We zijn heel trots dat we vanaf nu ook een Spotify account hebben waar de meeste te beluisteren zullen zijn: Zin en Zang en Dementees, https://spotify.link/q9CDC3FQGyb. De Surinaamse Parels II en III staan er al op! Gaan jullie luisteren?
Dhr. Z.: “Al deze liederen zijn zo oud als de bergen maar prachtig. Die bestaan uit stof maar bestaan nog steeds. En is waar. Want liedjes bestaan nog steeds. Met andere woorden die bergen is nu platte land. Al die jaren…En die dingen komen terug in mijn hoofd. Alles is plat…is niet meer heuvels…komt door regen en wind..En arbeid. Betrokkenheid is ook goed. Oh ja,…lang geleden. Dit muziek moet op de radio.”
Mw. V.: “Als je de woorden niet meer weet, ga je met je neuriestem te werk. En dan kun je heel goed de woorden in zang omzetten. En je hebt altijd een stemming waardoor je als het ware helemaal oplucht.”
Dhr. H. knikt: “Muziek brengt ons het leven door, maar maakt het ons vrolijker of juist niet?”
Dhr. W.: “Iedereen heeft een wiegelied. De Indianen hebben een eigen wiegelied, de slaven hebben een eigen wiegelied. Niemand wil het zingen. Maar ik heb het onthouden. Ze hebben óók kinderen en die moeten óók naar bed. Die kinderen worden niet gewiegd, die kinderen worden gegooid. Van de vader naar de moeder en heen en weer en dan slapen de kinderen ondertussen al. Dhr. zingt het wiegelied.
We zingen ‘Pinji pinji kasi
Mw. L. legt de bewegingen uit die erbij horen. En die doen weer denken aan ‘Hoezee voor Surinaam’ en ‘Fai kan tak’ Dhr. W. en mw. L. zingen de liederen mee.
Mw. G. lachend: “Tjonge, dat ik nog dansen en zingen kan.”
Mw. V. glimlachend: “Als je terug naar Enschede gaat, kan je zeggen ik heb een leuke dag gehad ik heb iemand ontmoet die mooi als een nachtegaal kon zingen.”
Mw. M. stralend en weemoedig: “We zongen vroeger thuis. Mijn moeder zette in en dan zongen we samen.”