Anna de Bruijn heeft een prachtig muziekboek met tekst, bladmuziek en tekeningen gegeven. De bewoners bekijken het boek, terwijl Storm aan hun voeten ligt te slapen.
Mw. M.: “Mooi he! Wel een dik boek. Voor dit! Oh, ik kijk nog even door. Kijk daar zitten een heleboel noten in.”
Mw. V.: “Nee liedjes.”
Mw. M.: “Oh, aan deze is niet veel aan.”
Mw. V.: “Staat genoeg in geschreven om te lezen.”
Mw. M.: “Mooie tekeningen.”
Mw. V.: “Zware boeken zijn het hé.”
Mw. M. knikt: “Zwaar papier.”
Mw. V.: “Het zijn allemaal..”
Mw. M.: “Heb je dat gezien?”
Mw. V.: “Wat gezien?”
Mw. M.: “Nee, ik heb het nu pas gezien.”
Mw. V.: “Deze drie gezien.”
Mw. M.: “Er hangt er één buiten boord, zie je dat?”
Mw. V. knikt naar Storm: “En de hond ligt er nog.”
Mw. M.: “Wie?”
Mw. V. wijst naar Storm: “De hond.”
Mw. M. knikt naar het muziekboek: “Wilt u nog zien of niet?”
Mw. V.: “Nee, laat maar.”
Mw. M.: “Kijk uit.”
Mw. V.: “Nee, ga maar kijken.”
Mw. M. houdt het boek een beetje omhoog: “Kijk”
Mw. V.: “Wat is dat?”
Mw. M.: “Wil je nog zien?”
Mw. V.: “Maar als je zegt: ‘Dat is aso, dan hoef ik niet te kijken.’”
Mw. M.: “Nee, dat zeg ik niet.”
Mw. V.: “Nee, maar is maar zoiets…”
Mw. M.: “Jij hoeft het ook niet te zien hé.”
Mw. V.: “Goed zo.”
Mw. M. knikt naar mw. V. “We hebben het aardig verdeeld hé.”
Mw. V. : “Moet je dit ook nog zien?”
Mw. M.: “Een blaadje verder?”
Mw. V.: “Oh, is een heel blad hé.”
Mw. M. knikt.: “Oh, is echt mooi!”
Mw. V. houdt het boek omhoog.: “Zwaar boek hé, ook op te houden.”
Mw. M.: “Ga je verder kijken?”
Mw. V. “Nee, ik kijk niet verder”
Mw. M. kijkt naar buiten.: “Is ook droog gebleven en voor de rest gaat het wel.”
Mw. V. kijkt naar Storm.: “En de hond is ook gebleven en ligt eronder uit te rusten.”
Mw. M.: “Mooi! Zullen we het dicht doen, anders wordt het nog zwaarder.”
Mw. V. knikt instemmend: “Ja en het is ook veel.”