Elk jaar starten we de dag waarop we de kerstvieringen geven met de kerstwekzang. De bewoners worden wakker gezongen door ons met kerstliederen. Wij zijn gekleed in kerstkleding en Storm heeft zijn kerstvleugels en rode lichtjeshalsband om. Tijdens de kleine kerstvieringen op de afdelingen voelen we de saamhorigheid en hoe speciaal deze tijd van het jaar is.
“Tranen van vreugde, altijd rond deze tijd. Elthetokerk, daar ging ik naar toe, die is er nu niet meer. . De kerk was vlakbij het Zuiderzeepark Oost.
Als de tranen komen, dan laat ik ze maar komen en geef ik eraan toe.
Dit (de liederen die we zingen) doet me zo goed. Want als je alleen bent, dan zing je niet meer.
Oh, ik was al zo blij toen de hond me vanmorgen wakker maakte en er zang bij was! Kwispelend met zijn staart, ik heb hem niets gegeven want dat moet je eerst vragen aan de baas. Nooit zoet geven, dat is slecht voor hun tanden!
Oh, een verhaal over dieren? (Tijdens de kerstviering, lezen we een verhaal van Toon Tellegen: brief aan de zon) Daar hou ik van.
Gek he vroeger altijd gezongen. Daarna een beetje afgedwaald, maar als ik het hoor dan zing je het gelijk mee. Ik hoorde het niet ergens anders en ook niet in ander huis maar hier wel..Tja dat zing je het liefst in het koortje zoals hier.
De meesten zullen niet meer zo gelovig zijn als toen ze gemaakt zijn net na de Tweede Wereldoorlog. En ik dacht er wordt niet meer aan gedacht en dacht het is toch niet gek om dit een leer per jaar te zingen is toch leuk.
Die tranen heb ik heel lang niet gelaten dus waarom zou je die laten? Ik was ontroerd door het lied en dat komt nu weer allemaal naar boven.
Want tja, waar zou je verdrietig om zijn als het goed gaat met jezelf, je kinderen en ja, ik heb geen partner dus daar hoef je toch geen tranen bij te laten. En (lachend) het gedeelte van je partner kan je onder de tafel vegen.
Wat is dit mooi en fijn.”