Sommige vragen blijven je hele leven van belang. ‘Trage vragen’ worden die ook wel genoemd. Op het ene moment in je leven beantwoord je die anders dan op een ander moment. Als 20-jarige denk je misschien anders over het leven, over wat belangrijk is, dan als 40-jarige, 60-jarige of 80-jarige. Het onderwerp ‘Zingeving’ was belangrijk tijdens de studie van Eline. In haar werk als geestelijk verzorger is het vaak aanwezig in gesprekken, meestal onder de oppervlakte. Maar zo heel af en toe, komt het opeens naar boven.
Eline heeft als geestelijk verzorger regelmatig een gesprek met dhr. Z. Naar aanleiding van een boek dat Eline in de kast ziet staan bij dhr. Z. en in aansluiting op wat dhr. Z. daarvoor al zei, stelt ze de volgende vraag en ontstaat dit gesprek:
Wat ervaart u als zingeving?
Dhr. Z. bedachtzaam: “Ik adem… Ik adem….Ik was nog nauwelijks een week thuis. Is dat een antwoord op de vraag wie ben ik? Ik denk dat ik het daar ook ergens moet zoeken… Of misschien ook wel helemaal niet.
Je kunt eigenlijk niet goed mens zijn als je niet alles wat hoort bij het menszijn, durft toe te laten of vorm te geven.
Het gekke is, ik denk ook weleens, hoe heb ik tot nu toe zingeving ervaren? Nou, tot nu toe, nog niet. Dat is zeker een belangrijk gegeven, een belangrijk onderzoeksgegeven. Wie geeft je antwoord op die vraag? Als die iemand ver weg is? Niet direct in je omgeving is? Dat is eigenlijk een hele spannende vraag
Dan kom je onherroepelijk voor die vraag te staan, tenminste, als je de leidraad, de levensdraad, als je die niet wil verliezen…
Ik moet ook zeggen dat ik het een moeilijke vraag vind…
Ik heb mij dus beziggehouden in mijn leven met de vraag wie ben ik, en daaraan gekoppeld de vraag wie zijn wij…
Ja… En zou die persoon ook zoals ik probeer, het vraagstuk aandurven, om in de diepte te kijken naar wie ben ik, wie zijn wij, en waar gaan we naartoe, bij wijze van spreken…
En dat raakte aan die vraag…
Ik heb me meerdere keren afgevraagd van hoe staat het er eigenlijk mee met die…. die… Nu ben ik de draad even kwijt…”