Vroeger kon je niet wacht om ouder te worden en was elke verjaardag een moment waarop je iets meer mocht. Naarmate je ouder wordt is het vaker een moment om te reflecteren op je leven. Zoals bij deze bewoner…
“Ik ben wel blij met die verjaardag, ik weet dat ik een hoge leeftijd heb bereikt…(zucht). Dat betekent dat ik eh… Dat het me wel zwaar valt… Ik besef me terdege dat ik in de laatste fase van mijn leven terecht ben gekomen. En toen kreeg ik dus de vraag of ik deel wilde nemen aan en gespreksgroepje, daar zag ik wel voordelen van, maar ook nadelen… Maar ik heb het toen toch gedaan… en dat heeft dus de laatste periode van mijn leven heel wat.. vierkanter gemaakt. En dus de laatste periode van mijn leven is heel wat…Ik ben zo langzamerhand uitgepraat. Het is toch wel boeiend, ik ben zo langzamerhand steeds meer uitgepraat.”
Heeft u geen behoefte meer aan praten?
“Nou, weet u wat het probleem is, afgelopen.. mei.. van dit jaar ben ik 84 jaar geworden, dat stond ook ergens geboekt, dat maakt het ergens ook heel concreet, om te kijken naar het einde van het leven. Eigenlijk vind ik het zo, zo heel erg jammer, ik had zo graag nog een stukje verder willen leven, zo met zijn ups en downs en dat zal zeer waarschijnlijk niet het geval zijn. Want de auteurs van mijn… Ik ben in ieder geval wel zo moedig geweest om rechtop te blijven staan en met het leven wát me gegeven wordt, dat ik daar, ja, dat is kort gezegd, ik voel me er niet best bij. Daarstraks ook, toen ik naar je toe liep, om de slotperiode van mijn leven onder ogen te gaan zien.
Vindt u het lastig om daarover te praten?
“Ja, dat heeft bij mij dan de klank gekregen van dat ik me voorbereid, ja, eigenlijk vind ik het toch een moeilijke beslissing, een moeilijke beslissing.
Welke beslissing?
“Ik had aanvankelijk gezegd, en ik weet nog niet of dat een goede is of niet, welke beslissing neem ik dan? Ik denk dat ik, dat ik…Bij mij is het makkelijk gezegd dat het dan gaat om de…Ik heb als het ware een boekje voor me dat volgeschreven is met dingen die de moeite waard zijn, dat ook achterblijft voor de nabestaanden… Ik let inderdaad op wat ik zeg en wat ik niet zeg, en ik realiseer me dat er eh.. er is ook een streep gezet bij wijze van spreken. Het zijn allemaal zulke brokstukjes die me.. die tevoorschijn schieten, die m’n leven ja, m’n leven interessant maken en voor mij zeg maar zinvol maken. En dat vind ik eigenlijk heel lastig.”
Ik vind het zo mooi wat u zegt, hoe u verwoordt wat u denkt en wat er in u omgaat.
“Ja, dat is dan bij de gratie van eh… van eh… van eh…”