In aanloop naar Pride Amsterdam hebben we een gesprek over seksualiteit.
Werd er vroeger seksuele voorlichting gegeven?
Mw. L. lacht en schudt haar hoofd: “Geen seksuele voorlichting. Mag gek klinken, maar dan vroeg je iets en mijn ouders zeiden iets en zeiden wij niks, maar dachten we: ‘Oh, wat een viezeriken!’ Maar nu is dat gelukkig veel beter.”
Mw. Z. knikt haar instemmend toe: Nee, bij mij ook niet. Gelukkig nu wel hoor en school doet ook mee.”
Mw. H. knikt: “Is wel heel belangrijk voor de aankomende jeugd. Meeste wilden er niks van horen, maar hoorden het op straat. In de oorlog geboren, toen was er wel wat anders aan hun hoofd. Werd wel thuis gegeven bij ons hoor. Maar bij familie waar we contact mee kregen tijdens de oorlog, deden ze het niet. Moest ik het uitleggen maar tactische wijs.”
Mw. K. schudt haar hoofd: “Mijn moeder was uit 1904, die hoefde ik er niet over aan te spreken. Dat was taboe en ik heb het op straat moeten leren. En ik ging naar de juffrouw op school. Dan zei ik: ‘Zuster, ik heb dit gehoord en die legde me het dan uit. (proest het uit) Die (zuster) moest gillen van het lachen toen ik zei: ‘Ik moet anders zelf op de sekstoer.’ Ik kreeg later een boekje erover van haar met alle uitleg.”
Mw. V. zachtjes: “Thuis, door mijn moeder.”
Dhr. B. knikt haar toe: “Door mijn ouders en op school. En sommige hadden het niet nodig, want die waren op de boerderij geboren en zagen het onder hun neus gebeuren en hadden andere vragen. Ja, er moet nog veel gebeuren op school en thuis om goede voorlichting te geven.