In een ontmoetingsgroep kan alles besproken worden, als bewoners zich veilig voelen en je jezelf ook kwetsbaar opstelt. Vaak wordt gedacht dat seksualiteit of praten over seksualiteit voorbij zou zijn of taboe. Maar regelmatig geven bewoners zelf aan het fijn te vinden het erover te kunnen hebben. En dan is het ontroerend, om hun openheid mee te maken.
Naar aanleiding van het zien van een leuke man zegt mw. H.: ¨Als ik jonger was zou ik hem wel als vriend willen hebben.”
Zo komen we in de ontmoetingsgroep te praten over seksualiteit.
Mw. S. lachend: “Ik ben me aan het installeren dat ik geen seks meer heb. Ik ben van 1932.”
Irene vraagt of mw. S. is opgevoed met praten over seksualiteit.
Mw. S. schudt haar hoofd: “We moesten stiekem doen. Mama en papa mochten er niet van weten. Was toen heel anders, op het idiote af. Je moest je aan de regels houden en ik was een brave meid. Maar ik ben veel tekort gekomen, dat besef ik nu wel in de deze tijd. Maar nu zou ik iemand van de straat moeten trekken en dat wil ik niet vanwege alle ziektes. Ik vind het wel goed dat je het vraagt en dat je het door de wereld stuurt.”
Mw. K. lacht: “Ik geloof dat ik het nu wel anders zou doen. Waarom zou een man wel mogen genieten en een vrouw niet. Dan zou ik hem leren hoe ik het zou willen.”
Mw. V. knikt: “Seksualiteit was normaal. Ja, kon ervan genieten. Samen ontdekken en beleefd. Denk dat hij er wel meer van wist. Een man is een man toch. Vrouwen niet. Gek he. Typisch.”
Hebben de bewoners de seksuele revolutie bewust meegemaakt? De vrijheid van plezier mogen hebben in seks en vrije seks?
Mw. R. schudt haar hoofd.: “Ik heb de revolutie niet meegemaakt. Alles was vies en raar en mocht je niet doen. Kreeg je op je donder. De kerk was de baas. Werd je gesnapt dan kreeg je op je sodemieter. Later heb ik het ingehaald.”
Ging u toen ook aan de pil of een ander voorbehoedsmiddel zoals condooms?
Mw. R. schudt van nee: “Nee, geen pil want ik wilde nog kinderen krijgen. Later wel.”
Mw. N. kijkt serieus naar haar medebewoners en schudt nee op de vraag.
Konden de bewoners samen met hun partner hun seksualiteit ontdekken?
Mw. M. lacht: “Nou, dat weet ik niet meer.”
Heeft u kunnen genieten van seks?
Mw. D.: “Alweer een hamvraag. Wat een vragen zeg! Dan gaat het luikie ervoor.”
Zou u het nu anders willen doen?
Mw. D.: “Misschien wel, weet ik niet.”
Mw. L.: “Liefde, soms moeilijk maar niet bij mij. Altijd bij dezelfde man. Bij mij was het makkelijk. Een bijzondere liefde. Voor ons was het gewoon. Vanaf schooltijd. Ik weet niet hoe je het zeggen moet. Je was goed. Je was goed met jongens en meisjes en je was er tussenin. Eerst vriendschap, later liefde. Ik weet het niet meer, maar het was altijd liefde.”