Meteen naar de inhoud

Juweeltje over schaatspret

Juweeltje paars

Het heeft een beetje gevroren. Op de plassen dichtbij ligt een dun laagje ijs. Dat roept herinneringen wakker aan schaatspret van lang geleden: hoe er geschaatst werd op de grachten en op het IJsselmeer…… 

Mw. H: “Jaaaa, schaatsen. We hebben altijd geschaatst.” Ze stroopt haar broekspijp een stukje omhoog en laat een groot litteken zien: “Van het schaatsen. Jaaaa, naar mijn opa en oma. Die woonden aan het Singel. Vlakbij. Leuke tijd geweest.” 

Mw. P: “Wij keken van de dijk zo op het IJsselmeer. Een prachtig gezicht. Maar ook koud hoor, die Oostenwind.” Lachend: “Maar ja, we hebben het overleefd.  

Maar je moet wel uitkijken dat je niet gaat vallen. Kapotte knieën …. Waar het ijs lag, kwamen de moeders ook met de kinderen. Ik ben altijd bang dat ik val (glimlachend): kapotte knieën, gebroken benen.  

Wij keken zo op de haven. Je hoefde er nog geeneens naar toe te gaan. Want je zag het wel zelf. Was een mooi gezicht hoor!” 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *