Het nieuwe jaar is aangebroken. Hoe vierden de bewoners oud en nieuw?
Dhr. M. met een lach: “We moesten gewoon naar bed en om half 12 werden we door mijn moeder uit bed gehaald. Dan kregen we zondagse kleren aan en dan werd het oude jaar gevierd met lekkernijen, oliebollen, appelflappen en champagne. Maar dat was alleen voor de ouderen…! Wij wensten elkaar als katholieken een zalig nieuwjaar. We keken door het raam naar het vuurwerk, we mochten niet naar buiten.”
Medebewoners knikken instemmend.
Mw. G.: “Bij ons thuis was het ook zo, ook met oliebollen, we bakten ze ook zelf, en je hoorde vuurwerk om je heen, maar we hadden zelf geen vuurwerk.” Dhr. M. knikt haar toe: “Het kost geld, dat hadden we niet.”
Mw. V. met een glimlach: “Vroeger was alles anders.”
Dhr. M. instemmend: “Maar beslist niet beter!”
We luisterden naar een tekst over het vieren van Oud en Nieuw in Paramaribo. Owru Yari wordt op oudjaarsdag gevierd. Niet alleen in het binnenland, maar ook in de binnenstad van Paramaribo wordt deze Nationale Feestdag gevierd. Door de hele binnenstad staan verschillende podia met Kasseko bands, worden duizendknallers (pagara’s) aangestoken en vieren de mensen feest op straat. En de mensen wensen elkaar natuurlijk: wan bun njun jari!
Mw. P. weemoedig: “We vierden oud en nieuw altijd met de hele familie, ook familie van de plantage kwam naar de stad. We hadden ook een groot huis, dus dat kon ook, we sliepen op de vloer. Je mag laat opblijven, je krijgt een beetje wijn, wel aangelengd met water hoor, rode wijn, en om 12 uur was er vuurwerk, pagara, een hele lange slinger, dan wordt het afgestoken. Het was heel gezellig natuurlijk, allemaal bij elkaar, ik mis het heel erg.”
Mw. B. nadenkend: “Het vuurwerk was heel mooi, je ging het kopen bij de Chinees en dan schiet je het af. We dronken geen champagne of wijn, wij dronken gemberbier en orgeade. We aten ook geen oliebollen, dat is een Nederlandse traditie, we aten pom, pastei of Surinaams kerstbrood.”
Sommige medebewoners knikken dat ze het vuurwerk ook mooi vonden en dat ze zelf vuurwerk hadden afgestoken.
Dhr. E. schudt zijn hoofd: “Ik niet hoor, ik ging wel kijken, maar stak het zelf niet af.”