Meteen naar de inhoud

Juweeltje over Oekraïne

Juweeltje rood

We komen de huiskamer binnen om de ontmoetingsgroep te starten. De tv staat aan met een extra nieuwsuitzending over de Russische inval in Oekraïne. We vragen of we de tv uit mogen zetten. Maar mevrouw A. volgt de oorlogsberichten met gespannen aandacht………

Mevrouw A.: “Nee, niet de tv mag niet uit. Dat is belangrijk. Mijn schoondochter komt uit de Oekraïne. Het is te erg wat daar gebeurt. (Ze leest de nieuwsberichten die onder in beeld langs lopen) Oh, ze gaan niet naar het WK  in Rusland. Het is toch vreselijk wat hij (Poetin) flikt.”

We vragen uit welk gedeelte van Oekraïne de schoondochter komt.
“Mijn schoondochter? Weet niet uit welk gedeelte ze komt, weet ik even niet.”

Is ze allang in Nederland?

“Ja, ze is hier al lang.”

We zijn benieuwd hoe haar zoon zijn vrouw heeft leren kennen, Nederland ligt tenslotte niet naast Oekraïne.

“Hoe mijn zoon haar leerde kennen? Was een vriend jarig, die gaf een feest en daar was zij ook. Vreselijk lieve meid, doet alles voor me. Spreekt goed Nederlands. Ze wonen hier vlakbij.”

Wat een romantische ontmoeting. Is mw. A. ook wel eens daarnaartoe geweest?

“Nee, nooit daar geweest. Niets te zoeken en haar ouders zijn overleden.”

Ondertussen kijken we naar de nieuwsuitzending.
“Zie je Russische legers daar? Zie je wat er staat? Tegenhouden? Nee, neerknallen moeten ze hem! Tegenhouden, dat helpt toch niet?!”

De nieuwsberichten brengen mw. A. bij haar herinneringen aan de oorlog die ze als jong meisje heeft meegemaakt.
“Een broertje had ik, we waren ondergedoken in Hedel. Bij een boerin zaten we, ja joh.”
Mw. A. vertelt niet vaak over haar verleden, dit verhaal hebben we nog niet eerder gehoord.

“Nooit verteld? Ach, wie leert ervan? Heeft niemand iets aan. Ik zou een boek over mijn leven kunnen schrijven. Mijn kinderen zeggen vaak: mam, schrijf een boek over je leven, maar doe ik niet, heeft niemand wat aan.”

Wij zouden het boek graag willen lezen, maar snappen mw. A. ook. Waren haar ouders ook ondergedoken?
“Ja, ouders waren ook ondergedoken.”

Mw. kijkt ondertussen naar de tv en ziet de kolonne van legervoertuigen, verwoeste gebouwen en gewonden.
“Wat doen ze er, hou toch op!”

En gaat verder met haar verhaal.
“Mijn vader zat ook ondergedoken in Hedel. Zijn we wel eens gaan opzoeken met de boerin. Mijn moeder was met ons mee…. ja natuurlijk. Oh mijn vader was er een eentje. Kon zijn bek niet houden … oh, als hij NSB’ers zag…dan sloeg hij er op. Hij had altijd zijn mondje klaar. Maar hij heeft ook zijn kameraden gered door een grapje! Hij riep: oh poep, poep! Was helemaal niet waar hoor! En die vluchtte naar buiten en die anderen er allemaal erachter aan. En de laatste was buiten en toen viel er een bom op!” (op het gedeelte waar ze net uit kwamen)

Mw. A. lacht hartelijk: “Dus door een poepie heeft hij ze allemaal gered (lacht nogmaals hartelijk). Als hij geen grapje had uitgehaald, waren ze allemaal weg! Was op Schiphol. Het was me er ook één. Als je die had gekend … zingen, enkel dansen kon hij niet. Maar zingen, o, dat kon hij goed hoor! Ja, het was een leuke man hoor.”

Hoe kwam het dat uw vader ondergedoken was?

“Tja, ondergedoken, waarom? Dat weet ik ook niet meer. Hij pikte niks. Een grote bek kregen ze, ze zochten hem, dat weet ik wel. Het was een goede man, een lieve man.”

Uw vader heeft u rechtvaardigheid geleerd en de liefde voor muziek.

Mw. A knikt. “Jazeker! En het was een klein mannetje hoor, van mijn moeders kant waren ze allemaal lang, twee meter. Maar van mijn vader niet, die was ook maar enigst kind. Nee, die had er verder niets mee. Ja, hij kon er wat van.”

De nieuwsuitzending is afgelopen en de tv mag uit. We spelen muziek waar zij en de andere bewoners mooie herinneringen aan hebben en swingen iets later op rock ‘n roll muziek over de afdeling. Muziek kan helpen om angstige tijden te verlichten.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *