Een bescheiden, vriendelijke heer. Ik ga bij hem zitten en vraag wat voor muziek hij wilt horen, hij begint te stralen…
Dhr.: “New Wave muziek!”
Ik zoek in Spotify naar de muziek en noem een paar bands op.
Dhr. begint te stralen: “Oh ja, The Cure! Die was ik vergeten. Ik ging nauwelijks naar concerten. Ik ontdekte op de Engelse radio, de BCC geloof ik, dat een diskjockey goede keuzes maakte en dan nam ik het ook op mijn bandrecorder. Volgens mij heette hij John Peel. Ik herinner me nog heel goed dat ik dat opzette. Ik wist dat hij hele bijzondere nieuwe muziek draaide en zo ben ik alert geweest. Ik zat dan klaar om op te nemen.”
Ik lees voor wat ik kan vinden over John Peel als diskjockey.
Dhr. luistert aandachtig: “Wat leuk dat dat te vinden is en John Peel was dus bekend.
Ik vraag hem of hij bij toeval naar hem ging luisteren.
Dhr. schudt zijn hoofd: “Nee, ik wist dat de BCC na elf uur een diskjockey had die goede muziek draaide en moest ik alert op zijn om muziek op te nemen. Dus die John Peel is algemeen bekend?
Ik lees nogmaals voor wat ik over John Peel kan vinden, met nog wat meer wetenswaardigheden.
Dhr. luistert weer aandachtig, knikt, vraagt me af en toe iets te herhalen en straalt.: “Leuk!”
Wil dhr. Nog wat muziek horen? Ik lees wat namen van bands voor.
Dhr. lacht: “Oh ja, The Simple Minds! God ja, is al wel heel lang geleden. Ja, ik weet nog dat ik mijn bandrecorder klaar had staan om op te nemen, want je hoorde dit niet op de andere zenders.
Dhr. vraagt weer om wat over John Peel te lezen en ik herhaal wat er staat op Wikipedia.
Dhr. knikt: “Leuk dat dat ook een bekende naam is. Op de Nederlandse radio hoorde je dit bijna niet en vond ik verwonderlijk. In die tijd was het toch iets nieuws, je kende het niet.”
Dhr. luistert naar de namen van verschillende bands en zegt vertwijfeld: “Tears For Fears. Oh ja, ook een hele bekende maar ik ken hem niet.
We luisteren naar één van hun bekendste liederen ‘Shout’.
Dhr. glimlacht: “Oh ja. Het is allemaal heel lang geleden en ben veel vergeten. Maar die John Peel, dat was een diskjockey. Die ben ik niet vergeten.”
We luisteren naar het lied ‘Maneater’ van Daryl Hall & John Oates. Dhr. knikt instemmend: “Ja, wel een heel bekend liedje uit die tijd. Komt een beetje terug, een beetje…”
Dhr. luistert met interesse en aandacht naar de groepen die worden opgenoemd.
Plotseling veert dhr. op: “Jaaaa, the Fall, daar was ik gek op!
Stralend luistert hij naar de namen van hits die ze hebben gemaakt:
Dhr. knikt: “The Mansion. Ja, die ken ik. Spoilt Victorian Child. Ja, die ken ik wel.”
We luisteren naar Spoilt Victorian Child.
Dhr. leunt voorover en tikt mee met zijn vingers op de muziek: “Oh jaaaa, die heb ik ooit opgenomen! Die hoorde je nergens anders, heel bekend nummer.
Ging dhr. wel eens naar concerten van The Fall?
Dhr. schudt zijn hoofd: “Concerten? Tja, wist niet dat ze waren, werden ook niet aangekondigd. Tjeetje ja. Heb ze allemaal opgenomen, maar wist toen ook niet waar het over ging. Wat goed dat je dit op een bandje hebt. Ik heb het zelf niet allemaal meer op een rijtje, maar dit nam ik altijd op. Tjee tja, omdat je dit niet op de Nederlandse radio hoorde. Ik weet nog dat ik ernaar toe leefde. Zat ik bij mijn bandrecorder en dacht: ‘Hier hoor ik iets dat nieuw is!’”