Meteen naar de inhoud

Juweeltje over herinneringen

Juweeltje geel

edereen weet dat muziek herinneringen naar boven haalt, maar regelmatig blijven we ons verbazen over wat voor lied dat kan zijn. Zo als het lied ‘Daar bij die molen’

“Dat zong mijn vader, toen was ik nog geen meisje van tien. Toen hij schaatsen maakte. Hij maakte ook nog speciale schoenen. Hij was toen ook nog podoloog en maakte speciale aangepaste schoenen voor mensen. Dan lagen de schoenen links die nog betaald moesten worden, rechts die meegenomen konden worden en op de mat werd alles gelegd dat gemaakt moest worden.”

Mw. verteld verder over de schaatsen: 

“In de Duitse tijd was het donker en dan mocht er geen licht schijnen (de verplichte verduistering). En als je ging schaatsen en als ze (de Duitsers) gingen kijken, dan werd er door de mensen op een bepaalde manier gefloten en dat hoorde de andere mensen. Dan konden ze zich verstoppen in het bos en konden ze (de Duitsers) niks vinden natuurlijk in het bos.”

Een medebewoonster vraagt of er ook voedsel met elkaar gedeeld werd:

“Ja, gingen ze wisselen van wat ze hadden bij elkaar.

In Leeuwarden en omstreken (drie kleine dorpjes die niet te verstaan waren) was een kettingbom gegooid. Hadden ze bommen gegooid in een hofje, maar geen één van de mensen die daar woonden waren dood! Was een hofje voor oude mensen. Wij waren benieuwd hoe zo’n kettingbom eruit zag, of er dan bommen in een ketting in de rondte lagen op de grond. Maar dat was natuurlijk niet zo, maar we wilden weten hoe dat eruit zag. Zijn lopend, hekje om hekje, ernaartoe gelopen en gekeken. Samen met moeder, die dat ook wilde zien. We hadden een picknick meegenomen en aten daar wat en gingen weer naar huis. Ach ja, was ook sensatie voor mensen.”

Een medebewoonster vraagt of er ook bij de boeren eten werd gehaald:

“Met de buurvrouw gingen we een liter melk bij die mensen halen. Gratis! Hij kon alle melk niet kwijt natuurlijk, van alle koeien die hij had en zo hielpen ze elkaar. Zo hoort dat ook. Was een hele bekrompende boer natuurlijk, in kleine dorpjes.

Dat je dat allemaal nog weet hé. Tja, ben je een kind van 10 en is het sensatie he.”

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *