In deze tijden met zowel ver weg als dichtbij veel onrecht en rampspoed (en de bewoners krijgen daar via de TV en door gesprekken in de huiskamer veel van mee!), wordt er vaak gedemonstreerd. Niet tot genoegen van sommige politici, maar op grond van artikel 9 van onze Grondwet heeft iedereen het recht om te demonstreren. Hebben de bewoners vroeger gedemonstreerd of gestaakt?
Dhr. P. knikt. “Demonstreren voor mijn werk. Was niet zo fijn werk, collega’s deden mee. Was demonstreren, want het werk ging door. Ik was in die tijd glazenwasser. Was een rotwerk. Waren soms fabrieken waar je bleef doorgaan omdat er geen eind aan kwam.”
Mw. O, knikt instemmend: “Ja, op mijn werk. Ik was postbezorger. Demonstreren, staan wel staan een heleboel dingen achter die je moet weten. Er moest goed geluisterd worden wat er allemaal gebeurd was en wat er aan de hand is. In veel talen, alles!”
Mw. C. lacht: “Als kind zijnde, dan liep je erachteraan. Dat was sensatie. Was na WO II. Want je mocht niets en je deed alles. Ik heb een keer gedemonstreerd. Gewoon met de rij mee lopen. Ik had een hoop aanhangers.”
Mw. E. knikt haar toe: “Mijn man demonstreerde niet, maar bracht me wel overal naartoe als ik ging demonstreren.”
Dhr. P. nadenkend: “Ik heb gestaakt. Bij de DSM, in Amsterdam noord. Ze luisterden niet. We vonden de lonen te laag.”
Mw. T. bedachtzaam: “Je zou het je kunnen herinneren, maar hoe ouder je wordt hoe moeilijker. Maar nee, ik deed het niet uit mezelf. Als het gevraagd werd zou ik niet zo lullig zijn om niet te komen, maar zou het zelf niet doen.”
Dhr. P. gedecideerd: “Ik heb nu nog gestaakt. Vorige week. De schepen lagen al klaar en wilden weg. Maar er werd gezegd: ‘Jullie moeten nu niet gaan staken, dat kan nu echt niet. Want we hebben altijd goed samengewerkt. Doen het maar erna en dan praten we erover en spreken we alles uit. En dat is allemaal keurig gegaan. Ben ook in Amerika en Zuid-Amerika geweest. Zijn heel veel landen daar. Daar moest ik altijd erg opletten dat ik niet in gevangenis kwam erdoor.”
Mw. B. knikkend: “Ja, ik heb gedemonstreerd. Eigenlijk weet ik niet meer waarvoor, want er wordt zoveel gedemonstreerd en als ik had gedemonstreerd was het voor beter leven voor iedereen. Zoiets.”
We zingen tot slot het protestlied: Welterusten mijnheer de president van Boudewijn de Groot.