Muziektherapie is ook dansen op muziek waar je mooie herinneringen aan hebt. Dansen in de rolstoel, of swingend door de ruimte heen. Lekker bewegen met je lijf, met je handen, vingers, tenen. En na het dansen herinneringen ophalen…
Vandaag een Juweeltje over dansen.
Mw. L. stralend: “Naar dansles met mijn zuster want we schelen paar maanden met elkaar. Bij Liebrecht bij Zandman. Hadden we mooie kleren aan. Bij de Amstel op de hoek.”
Mw. S. schudt haar hoofd: “Ik had geen dansles. Ik keek het af van mijn broers en moeder.
Mw. K. knikt haar vriendelijk toe: “Als het lang duurt komt het in mijn benen. Dansen zit toch altijd al in je benen? Ik heb altijd met plezier gedanst. Engelse wals, hoe gaat de Quickstep ook alweer?”
Mw. M. lachend: Dansen. Meestal op zaterdag maar kan ook zondag geweest zijn. De goede oude tijd. Was ik op jacht.”
Dhr. H. bedachtzaam: “Als mijn vrouw hier was, dan zou ze voor jullie dansen.”
Dhr. V. lacht: “Geen ruimte om te dansen in ons huis, was helemaal vol.”
Mw. M. doet haar ogen open en straalt: “Dansen…ik mag graag dansen.”
Mw. T. straalt en glimlacht: “Ik moest het uit mijn geheugen boven halen, maar heb het wel gedaan. Mijn oude zussen mochten dansen maar ik niet. Leuke tijd, ik naaide alles zelf van de kleren. Dan ging je zoenen na afloop van het dansen. Maar verder ging ik niet hoor. Ondanks dat het zo vaak werd verboden door je moeder. Die zei dan: ‘Je gaat toch niet naar die herrie op straat! Maar toch zodra je de hoek in ging, ging je swingen bij een andere school.”
Dhr. H. bedachtzaam: “Dansen is voor mij de nabijheid van elkaar. Je kunt er een heleboel woorden aan plakken en doe ik misschien ook wel.”
Mw. P. glimlacht en knikt: “Geen Salsa, toen was het eind jaren 60. De Merengue en Chachacha. Elke zondag naar de dansschool. Je raakt er verslaafd aan. Het was het enige avontuur. Ik ging precies in het hart van de stad dansen. Een club daar, op zondag. Mijn moeder vond het leuk.”