Meteen naar de inhoud

Een krullen en kronkel Juweeltje

Juweeltje groen

Mevrouw de W. praat vaak met woorden die niet in het woordenboek zijn terug te vinden. Dat is geen enkel beletsel om echt met haar in gesprek te zijn. Een kleine impressie van een wondermooi gesprek in de huiskamer. Met veel nieuwe woorden en flarden van woorden. Met zinnen vol krullen en kronkels alle kanten op. Waarbij mevrouw de W. voortdurend met stralende ogen zit te glimlachen.

“Ik ga het niet zo goed omgeven en leven.”

Genietend van het sap dat we van M. van de verzorging krijgen:

“Heerlijk. Heerlijk. Leuk hè? Ik was helemaal goed zoet. Lekker.

Hèhè – zitten we hier. Blijven we heerlijk hier met een wit stukkie. Blijf ik hier. Of juist niet. Dat dacht ik ook zelf tussendeur. De sleup (terwijl Jo een slok neemt) vind ik nog bijzonder goed.

Zie je wel. Omdat het herfst is. Jij zegt het ook al. En ik.

Toen moest ik ook lachen. Leuk hè?

Daarom, ik wou net zeggen, ik zei vanmorgen nog: ik ga even bij de kletter…..

De bruine dingen zijn voorgoed veranderd geworden. Als het uitgezaaid is, zelf al. Wij moeten er dan inderdaad ook bij zijn. De deuren door, een opletting hebben met elkaar.

(Jo strekt haar benen en kijkt blij naar haar schoenen)

Leuke schoenen. Ik ben heel blij. Gek hè? Leuk.

Ik ben heel blij dat ik het ook over heb.

Kijk maar even over, zo.

Ik vind het heel goed gedaan hoe we dat gewerkt gedaan. We zijn heel goed geweest.

Ik wil even lekker kijken.

Ik dacht ook dat jij dat moest doen.

Dat deed je goed, gemakkelijk groet.

Alle gewone dingen, die deed ik altijd wel.

Mijn goeie schoenen nog. Die had ik niet meer.

Maar nu weer wel. Leuk. Lekker. Hèhè.

Ik ga niet moesteren hoor. Ik ken jouw dingen toch. In mijn hand en tuit.

Ik vind het best lekker dat ik hier ben.

Had ik dat helemaal uitgebracht. En toen heb ik het goed uitgehouden.

Ik doe het zelf bij mij.

En ik ga het niet uitleggen. Daar heb ik geen zin in. (Lachend:) Voorlopig.”

2 reacties op “Een krullen en kronkel Juweeltje”

  1. Hier naartoe gekomen via de column van Bert Keizer in Trouw. Het is warempel poëzie wat ik hier lees. Doet me denken aan Toon Tellegen. Fijn dat jullie luisteren.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *