Juweeltje uit het Dementees
“Het leven is een schatkamer met drukke straten en zingende boodschappen”
Meer Sanguilla? Kijk op https://m.facebook.com/avanaisaemelijo
Sanguilla Vabrie
Ik word geraakt door de expressie en het gevoel van verleden bij Dementees en daar komt een herinnering en ook een herkenning naar voren. Ik ben zowel in mijn persoonlijk leven als in het beroep in contact gekomen met ouderen die met dementie kampen en dat is één van de redenen waarom ik mijn bijdrage lever aan dit project. Iemand die mij vanaf kleins af heeft gestimuleerd om verhalen te vertellen, was mijn opa en mijn bijdrage is ook ter ere aan hem.
Ik hoop dat dit project, Spoken Word X Dementees, door de woorden van verschillende kunstenaars de betekenis van haar visie kan uitspreken en uitdragen. En dat het project mensen van diverse lagen kan helpen om dementie beter te begrijpen en te bevatten.
Ik heb aan drie grote theaterproducties mogen werken waaronder een productie van
- Thea Doelwijt, ‘Op weg naar vrijheid’
- Anita Plowell, ‘1862 Plantage Strubbelingen’
- Richardo Tuinfort, ‘Ode aan Oscar Harris’
Verder studeer ik en ben ook werkzaam als Social worker. Ik heb aan diverse schrijfprojecten mogen werken en mijn bijdrage mogen leveren. Onlangs heb ik nog een creatieve schrijfworkshop gegeven aan kinderen in de leeftijd van 4 t/m 12 jaar.”
Wat willen zij van me?
Rustig aan tafel, bij blokken van de zon,
Een sirene van mijn gedachten
Gerustgesteld door het leven dat ik heb doorlopen,
Niets wordt mij afgenomen, ook al word ik opgenomen
door het grafstuk
opgedragen in het vuur
minuten mij zo dierbaar, waar familie voortduurt
Ik ken ze niet meer, ik voel ze wel
Met troost, nimmer aan het twijfelen
Een verlaten stuk, uit een vergeten ogenblik
Afgedwaald,
Vanuit de oorsprong over mijn geluk
Waaruit vreugde daalt, God voorziet
Een zachte stem, stralend op aard
Ik ken ze niet meer, ik voel ze wel
In de afgelopen uren, maak ik stille schreden
Herzeg alles uit mijn verleden
Als de knuffel voor mijn ziel
Het forum van buitensluiten door de redenen van dubbel verdriet
Dichter dan de emotie, van
Uitgesproken woorden
Vertaald in een murmelend verhaal
Ik ken ze niet meer, ik voel ze wel
©Sanguilla Vabrie
Elke dag is nieuw,
De melodie dat mijn ogen opent
‘’Goedemorgen, wat ben ik blij dat jij er bent’’
Het knuffelen van mijn ziel is dichter dan de emotie uit, gesproken woorden
Het woestijn van mijn geestelijke strijd,
Dit arbeid blijft mij fataal
De dood is geen afscheid, het begin van een ander verhaal
Het bijdragen van nieuw leven, tussen
Het graf van mijn ouders
Bezit het leven van mijn broertje
De woorden die mij verzorgden
De baarmoeder waaruit wij bestonden,
Droegen het katholiek
Zongen in protestants, de taal van vrede en verlossing
Ik verzoek het graf, niet zonder toestemming
Een opstapeling van verschillende soorten te ontdekken
Gepaard met de daden van het neerleggen
‘’Tot stof is Gij gemaakt en tot stof zult Gij wederkeren”
Een zorgzaam gevoel waar ik dagen in huwelijk verkeer, terwijl
Verstand mij ontleerd sociale contacten te onthouden
De vrijheid van mijn ‘’eigen tijd’’ in te delen
Een eigen aardig rolpatroon innemend
Ik gooi naar de hemel, slaap tussen de wolken
Berust mij bij de mineralen van een regenboog
‘’Djarang wiwit cilik”
Ik geloof, dat ik gister terug heb mogen brengen,
Vandaag niet heb gezien
Zodat ik morgen beter kan begrijpen, bij het hart neerleggen
In de glimlach blijft mijn herinnering aanwezig,
Aandachtig in het gedenken, betrekking op het verleden
In de geheugen van mijn levensloop
Het huis waar ik een kaars heb neergelegd, komen de levenden en de doden
In een achtbaan van een eigen taal, dementees is mijn verhaal
©Sanguilla Vabrie