Meteen naar de inhoud
Dementees portret Rik Wolf
Juweeltje

Juweeltje uit het Dementees

“Niet jaloers zijn als ik ga dansen. Ik dans heel goed”.

Rik Wolf Overtoom

“Ik ben Rik Wolf Overtoom, 26 jaar en Geluksplukker te Utrecht. 

Mijn oma leeft nu al een aantal jaren met dementie. Bij haar merk ik hoe ze door de tijd veranderd is. Ze schommelt vlug tussen momenten, waardoor we samen op zoek raken naar vluchtige houvast. Meestal vinden we dat wel, maar als we het even niet weten ontstaat de rust uit het gegeven dat vergeten menselijk is. Dus gaan we vrolijk door tot de slaap toeslaat.  

Ik wil graag aan dit project meewerken om mijn ervaringen te delen met de vele betreffenden. Met woorden komt er zo veel naar boven waar mensen vervolgens zelf invulling aan geven. Ik bied met liefde mijn bedachte beelden aan, die door het voor te dragen nog meer kleur krijgen en helder van toon een verhaal vertellen. Het is mijn streven om de nodige lading voor ieders oor te dekken, zodat iedereen aan het einde met een glimlach mag vertrekken.    

Ik vond het beroep lastig te duiden, omdat ik momenteel tussen werk inzit. Vandaar de ‘Geluksplukker’.”

Mijn Oma

Beweegt        steeds            trager

…Vergeet steeds vaker
Haar ogen open

Te houden van wat er nu is
Wat vroeger was alles boter

Bloemetjes blijven maar komen
Elke bloeiende keer
Naar buiten dan maar

Wel op tijd naar binnen weer
Dan zitten wij daar

Aan het gebak na het gebed
Te praten over wat god betekent

Zonder het ooit echt te weten
Ontstaat het gesprek
Van voor naar achter

soms achterstevoren
naar voor van achter

en ga zo maar door
Een gebrek noem ik het niet
Mijn Oma

beweegt     alleen     steeds trager
En.. vergeet steeds vaker

Haar ogen
Open -.-

Vandaag de dag

Vanochtend
Slechts op bezoek bij haar
in die vreemde dimensie waar
het mist tussen de buien door
tenietgaan uit het andere oor
De uren turen zo zonder eind
vooruit nu voor alles verdwijnt
loslaten is nog wel een tweede
want ja, wie wat bewaart
heeft ook wat te vergeten

Vanmiddag
Weer eens helemaal van de taart
de puntjes volgen in een vaart
voor ieder wat wils die in de rij
en altijd dat toefje room erbij
Zo komt het geluk toch binnen
verstopt in van die kleine dingen
als de sporen van ons samenzijn
ons onderbewuste vertellen
het is je vergeven

Vanavond
In bed alleen op de kamer
naar boven staar in het kader
van daar gaan de dromen heen
en al die onrust verlaat de benen
Wegen trekken langzaam weg
aangewezen tot ze sluiten
ogen toe laat het zo wezen
dat niemand heeft geweten
Tot morgen alle zorgen
antwoord geven op de vraag

Vannacht
Schijnt er in het donker
een licht te zijn ontstoken
zoekend naar jouw blik
huilend van de schrik
dwalend door ruimte zo
opkijkend als een kind
Een schreeuw om slagroom
verraad dat er genoten is
van de dag van vandaag

Hou vast

Hou me vast

Hou je vast
Hou het vast
Hou hem en haar vast
Hou ons vast

Hou jullie vast
Hou ze vast
Hou alles en iederene vast

Hou doe goed
 vast aan houvast
nooit genoeg