Meteen naar de inhoud
Dementees portret Reinier van der Veer
Juweeltje

Juweeltje uit het Dementees

“Zondagsschool. ... Liep uit hè. ... Maar niet te lang, want moeders wachten die ver weg woonden.”

”Deze zin raakt mij omdat het zo beeldend is. In mijn hoofd zie ik moeders voor de school wachten op hun kinderen. Daarna rijden ze uren naar huis in de hitte over bauxietwegen. Muziek op de radio, kinderen op de achterbank.”

Meer Reinier? Kijk op https://dichtwater.nl

Reinier van der Veer AKA Dichtwater

”Ik ben Reinier van der Veer (1990), geboren in Haarlem, woonachtig in Amsterdam. Ik ben dichter, spoken word artiest, songwriter, rapper, copywriter, voice-over en schrijver. Ik publiceer en perform onder mijn eigen naam en onder de naam Dichtwater, zowel in opdracht als vrij werk. Ik heb een diepgaande interesse in mensen en hun verhalen en ben van mening dat iedereen het verdiend om gehoord te worden. Als ik schrijf of spreek, doe ik dat door te luisteren. Ik kwam al op jonge leeftijd in aanraking met dementie toen ik een bijbaantje had in het Lucas Andreas Ziekenhuis in Amsterdam (nu OLVG West). Door mijn opleiding tot psycholoog (MSc) is mijn interesse in de psyche en mensen over de jaren heen steeds sterker geworden, en nu nog steeds blijft dat groeien.

Wat mij raakt in het Dementees is de schoonheid, de poëzie in de woorden, de ongefilterdheid. Je luistert naar een gedachtegang die niet gepolijst is. Daardoor ontstaat een ogenschijnlijke warrigheid, zonder opsmuk, zonder uitleg, een manier van spreken die eigenlijk veel puurder is dan het spreken van een persoon zonder dementie. Dat vind ik prachtig en het is ook nog eens heel goed te volgen.

Spoken word is een ideaal middel om een extra dimensie te geven aan het Dementees dat op zichzelf al zeer poëtisch van aard is. De voordracht kan fungeren als middel om de toeschouwer mee te zuigen in het Dementees – veel meer dan geschreven tekst dat kan – en kan op die manier de schoonheid ervan versieren met klanken en ritme. 

Ik hoop dat dit project laat zien dat dementie hebben en in een verpleeghuis verblijven niet betekent dat het leven voorbij is. Het betekent niet dat er alleen ellende is. Mensen wie dit lot is beschoren, zijn nog steeds mensen en waarschijnlijk mensen met meer wijsheden in zich dan jij of ik. Wij kunnen leren van iedereen, jong of oud, gezond of ziek, op zichzelf wonend of in een verpleeghuis. Vreugde, wijsheid en geluk vergaan niet met de jaren en ook niet met het hebben van een ziekte.”

herinner-ring

ik hoef geen
armband van platina
hangers zwaar van diamanten
geen parelmoeren wijzerplaat
kristallen blinkend aan weerskanten

ik hoef geen
kettingen van Sterling zilver
edelstenen rood en blauw
geen broches op mijn borst gepind
geen gouden knopen aan mijn mouw

want het allermooiste sieraad dat er is
dat heb ik al
dat is – verstopt in mijn geheugen –
mijn herinnering aan jou

Reinier van der Veer (alias Dichtwater)

wat zie jij?

ik zie mensen

met moeders die van ver komen
met auto’s of met bussen
wachtend bij de zondagsschool
ik zie broers en ik zie zussen

de groten naar de Protestante
kleintjes naar de Roomse kerk
ik zie een man met een horloge
hij heeft er heel lang voor gewerkt

geen dure maar gewoon een
zo een voor iedereen
ik zie een dame die getrouwd was
en nu na achtenvijftig jaar alleen

ik zie een zanger in een koor misschien
want God die mag het weten
ik zie een hanger met een kind erin
die zal wel zwaar zijn zeker

ik zie mensen met verhalen
gefragmenteerd verteld
ik zie iemand die ertoe doet
die net zo zwaar nog telt

ik zie de pracht in hoe je praat
zo ruw en ongehinderd
zonder opsmuk, zonder uitleg
fladderend door woorden als een vlinder

zo puur als dat het zelden komt
zo ongerept ontboezemend
ik zie iets mooiers dan ik doorgaans zie
ik zie de poëzie

Reinier van der Veer (alias Dichtwater)